[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Ignacy Loyola

[]

Z Wikipedii

Skocz do: ,

Ignacy Loyola

Św. Ignacy Loyola ( Iñigo López de Oñaz y Loyola, ur. przed – zm. ) – święty , ksiądz, założyciel . Dewizą Ignacego Loyoli była sentencja (Na większą chwałę Bożą).

Urodził się w zamku Loyola, posiadłości swego ojca, średnio zamożnego baskijskiego. Baskijskie imię Iñigo, nadane na cześć św. Iñigo de Oña (+1068), zamienił później na Ignacy ku czci , słynnego pisarza i męczennika z II w.

W młodych latach przyjął , która zapewniała mu przywileje zastrzeżone dla członków kleru katolickiego. W wieku 16 lat podjął służbę w przybocznej gwardii wicekróla , gdzie życie upływało na hazardowych grach oraz częstych pojedynkach. W r. gdy pomiędzy a wywiązała się , przebywał w , gdzie został ranny. Podczas przewlekłej rekonwalescencji przeczytał Vita Christi Ludolfa Kartuza i Złotą legendę Jakuba de Voragine, co zapoczątkowało proces jego nawrócenia. W roku zrezygnował z kariery wojskowej. Był wpierw i , a owocem jego przemyśleń stały się słynne Ćwiczenia duchowne – podstawa późniejszych .

W roku wyruszył z pielgrzymką do . Z polecenia , oficjalnych przedstawicieli Kościoła katolickiego w Ziemi Świętej, opuszcza ją i wraca do kraju, gdzie studiuje filozofię na uniwersytecie w i .

W tym czasie był dwukrotnie więziony przez , podejrzewającą go o przynależność do oświeconych ().

Po przeniesieniu się do w r. na zaprzyjaźnia się z , , , , oraz . Wszyscy oni przygotowywali się do kapłaństwa i stali się zalążkiem przyszłego zakonu jezuitów.

w małej kapliczce na zboczu w Paryżu wspólnie złożyli śluby ubóstwa i czystości oraz podjęli zobowiązanie, że po uzyskaniu święceń udadzą się do aby tam nawracać muzułmanów, a gdyby to było niemożliwe oddadzą swoje siły do dyspozycji .

W oddali się do dyspozycji SP papieżowi Pawłowi II. otrzymali w święcenia kapłańskie i rozpoczęli działalność duszpasterską w . Aby zwiększyć skuteczność oddziaływania postanowili związać się jakąś formą organizacyjną (zakon: ) Paweł III (O Kościele walczącym) zatwierdził Towarzystwo Jezusowe.

W r. dokonano wyboru przełożonego generalnego, którym został Ignacy de Loyola. Stanowisko to piastował do , do dnia swojej śmierci. W założył uczelnię , która stała się prototypem przyszłych kolegiów jezuickich. Za jego życia zakon liczył już 1000 członków.

Do chwały błogosławionych wyniósł o. Ignacego roku Paweł V, a kanonizował papież Grzegorz XV . , r., ogłosił go uroczyście patronem wszystkich w Kościele katolickim.

W XIX w. pojawił się w niektórych publikacjach zapis "Iñigo López de Recalde", co jest błędem i wynika z pomyłki przy odczytywaniu dokumentów procesu, jaki Ignacy miał w , oskarżony o nieortodoksyjne nauczanie. Błąd wyjaśniono już w roku 1898, a fotokopia dokumentu źle odczytanego jest ogólnie dostępna. Nazwisko Recalde pojawia się w jeszcze innych okolicznościach. Syn starszego brata Ignacego – Martína García de Oñaz y Loyola – Beltrán w roku 1536 ożenił się z panną Juaną de Recalde, lecz uprzednio prowadził lekkie życie i posiadał czwórkę nieślubnych dzieci. Posługiwanie się dziś w odniesieniu do Ignacego nazwiskiem "de Recalde" świadczy o intencjach, mających na celu skompromitowanie i ośmieszenie Ignacego.

]

Lope de Oñaz (~1180)

  ├ García López de Oñaz (~1221)

     ├ López García de Oñaz

        żona: Inés pani na Loyoli – połączyli szlacheckie rody (~1261)

         ├ córka: Inés de Oñaz y Loyola (~k. XIII w.)

            mąż: Juan Pérez (krewny)

            ├  Jaun ( Pan) Juan Pérez

            ├  Gil López de Oñaz

            ├  pięciu innych braci

(byli przywódcami , gdy w 1321 r., w 800 ludzi oparli się 70 tys. armii

i w bitwie pod Beotibar, co zaważyło na utrwaleniu niezależności Kraju Basków od

Nawarry (zależnej od Francji) i związaniu go z Kastylią. Od tego czasu w herbie Loyolów

pojawiło się siedem kolorowych szarf na złotym tle)

                 Beltrán Yáñez (lub Ibáñez) de Loyola, syn Jaun Juana (+1405)

                 żona: Ochanda Martínez de Leete z Azpeitia

                     ├ Sancha Ibáñez de Loyola

                     |  mąż: Lope García de Lazcano

                     |  ślub: 4 III 1413

                     ├ dziedzic: Juan Pérez de Loyola (zm. bezpotomnie, spadek zap. Sanchy)

                     ├ Maria Beltranche

                     ├ Elvira

                     ├ Emilia

                     ├ Juanecha

                              Juan Pérez de Loyola, syn Sanchy Ibáñez (+ w Tolosie)

                              żona: Sancha Pérez de Iraeta (+1473)

                                 ├ Don Beltrán Yáñez (lub Ibáñez) de Oñaz y Loyola (+ 23 X 1507)

                                   Doña Marina Sáenz (lub Sánchez) de Licona (+ < 6 V 1508)

                                   ślub: 13 lipca 1467 r.

                        13 dzieci:

1. Juan Pérez de Loyola (+1503 w Neapolu)

2. dziedzic – Don Martín García de Oñaz y Loyola (1477 – 29 XI 1538)

              Magdalena de Araoz

              ślub 11 IX 1498 (u nich wychował się Ignacy, Magdalena zastępowała chłopcu matkę)

*. Ochoa Pérez de Loyola

*. Juan Beltrán de Loyola

*. Beltrán de Loyola (+ < 14 XI 1527)

*. Hernando de Loyola (+ w Panamie, Nowy Åšwiat)

*. Pero López de Oñaz y Loyola (kapłan, + < VII 1529 w Barcelonie)

*. Juaniza (lub Joaneiza) de Loyola, żona notariusza z Azpeitia, Juan Marínez de Alzaga

*. Magdalena de Loyola, żona notariusza z Anzuola, Juan López de Gallaiztegui

*. Sancha Ibáñez de Loyola

*. Petronila de Loyola, żona Pedro Ochoa de Arriola

*. Maria Beltrán de Loyola, żona Domingo de Arruado

13. Iñigo López de Loyola (< 23 X 1491 – 31 VII 1556)

* – kolejność niepewna

 

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

mirabelkowy.keep.pl