Ignacy Rzecki był starym kawalerem(2), SZKOŁA, ebook, pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Ignacy Rzecki był starym kawalerem, o dosyć dziwnym usposobieniu: „Z domu pan Ignacy wychodził rzadko i na krótko i zwykle kręcił się po ulicach, na których mieszkali jego koledzy albo oficjaliści sklepu. Wówczas jego ciemnozielona algierka lub tabaczkowy surdut, popielate spodnie z czarnym lampasem i wypłowiały cylinder, nade wszystko zaś jego nieśmiałe zachowanie się zwracały powszechną uwagę. Pan Ignacy wiedział to i coraz bardziej zniechęcał się do spacerów. Wolał przy święcie kłaść się na łóżku i całymi godzinami patrzeć w swoje zakratowane okno, za którym widać było szary mur sąsiedniego domu, ozdobiony jednym jedynym, również zakratowanym oknem, gdzie czasami stał garnczek masła albo wisiały zwłoki zająca” [rozdział drugi tomu I].

Temu sumiennemu i wymagającemu od innych systematycznej pracy starszemu panu Prus powierzył rolę komentatora akcji w powieści. W jego pamiętniku, odsłaniającym inne – zabawne i spostrzegawcze - oblicze sklepikarza odnajdujemy najbardziej gorzką ocenę XIX wieku: „I to ma być wiek, który nastąpił po XVIII, po tym XVIII wieku, co napisał na swoich sztandarach: wolność, równość, braterstwo? Za cóż ja się, u diabła, biłem z Austriakami? Za co ginęli moi kamraci?”.

Pochodził z miejskiego proletariatu, prawdopodobnie z tego powodu żył w myśl zasad sprawiedliwości i równości społecznej. Reprezentował poprzednie romantyczne pokolenie, wierzył cały czas w gwiazdę Bonapartych, w kulcie których został wychowany. Idee te zawiodły go na węgierską równinę, na której walczył w 1848 roku. Praca stanowiła najistotniejszy element w jego życiu, dlatego też, gdy wskutek objęcia sklepu przez Szlangbauma i zasad wprowadzonych przez podejrzliwego i oczekującego bezwzględnej posłuszności Żyda – stracił wszystkie siły.

Do pogorszenia stanu jego zdrowia

i samopoczucia przyczynił się fakt, iż nie udało mu się wyswatać pięknej Heleny Stawskiej z Wokulskim (rzewnie nazywanym w pamiętnikach „Stachem”).

1. Życie w maleńkim mieszkanku na Starym Mieście
2. Ojcowska nauka czytania i pisania oraz wpojenie musztry
3. Zamiłowanie do polityki Napoleona
4. Śmierć ojca
5. Praca jako uczeń w sklepie Mincla
6. Awans na pełnoprawnego subiekta sklepu
7. Poznanie Wokulskiego i przygarnięcie go
8. Codzienna rutyna: praca, obiad, praca, sen
9. Weekendowa gra na gitarze i rozmyślania
10. Poznanie Heleny Stawskiej i częste przesiadywanie u niej
11. Marzenie zeswatania Heleny z Wokulskim
12. Ostatnia rozmowa z Wokulskim przed jego wyjazdem
13. Śmierć Rzeckiego

Podstawowe informacje o bohaterze

Ignacy jest bohaterem powieści Bolesława Prusa zatytułowanej Lalka. Rzecki mieszkał z ojcem i ciotką. Jego tata był wielkim zwolennikiem Bonapartego i wychowywał syna w kulcie dla tej postaci. Po śmierci ojca Ignasiem zaopiekował się przyjaciel rodziny – pan Raczek, który ożenił się z ciotką chłopca. Rzecki uczył się zawodu subiekta u właściciela sklepu – Mincla. Brał udział w Wiośnie Ludów i walczył w 1848 roku na Węgrzech. W młodości kochał się w kobiecie, która go zdradzała. Będąc starym kawalerem, ponownie obdarza uczuciami niewiastę (panią Stawską). Stanisław, którego zna od wielu lat, jest jego przyjacielem. Ignacy pracuje na stanowisku zarządcy sklepu Wokulskiego. Rzecki jest właścicielem jednookiego pudla Ira.

Charakterystyka zewnętrzna

Mężczyzna, podczas wizyty w teatrze, budzi zainteresowanie swoim wyglądem, bowiem

w lot (…) spostrzeżono, że cylinder pana Ignacego pochodzi sprzed lat dziesięciu, krawat sprzed pięciu, a ciemnozielony surdut i obcisłe spodnie w kratki sięgają nierównie dawniejszej epoki.

Charakterystyka wewnętrzna

Informacja o starym ubraniu bohatera niejako koreluje z jego tendencją do wracania myślami w przeszłość. Bohater często wspomina koleje swojego losu, które zapisuje w pamiętniku. Mężczyzna żyje według bardzo uporządkowanego schematu dnia. Kiedy chciał uczestniczyć w licytacji kamienicy, musiał wyjść ze sklepu w trakcie pracy. Towarzyszyły mu wówczas wyrzuty sumienia, co świadczyć może o jego dużym poczuciu obowiązku i solidności. Rzecki bardzo nie lubi zmian, dlatego nie cieszył się z nowego mieszkanka, które przygotował dla niego Wokulski. Radość na twarzy starego subiekta pojawia się, gdy odkrył, że w pomieszczeniu nowego lokum znajdują się wszystkie stare przedmioty, do których bohater przez lata się przyzwyczaił. Ponadto opis owych przedmiotów (stare, zużyte) wskazuje na skromność bohatera. Innym przykładem, potwierdzającym przywiązanie bohatera do znanych sobie miejsc, może być jego reakcja na dworcu. Przypomnijmy, że stary i spracowany subiekt marzył o wyjeździe na wieś, a gdy już miał wchodzić do pociągu, rozmyślił się. Ignacy jest nie tylko zaangażowany w wykonywaną pracę, związany z miejscem, gdzie mieszka, ale przede wszystkim jest bardzo oddany swojemu przyjacielowi Wokulskiemu oraz nieżyjącemu Katzowi, którego często wspomina. Za największy dowód jego troski o Stanisława możemy uznać chęć wyswatania Wokulskiego z panią Stawską, która nie była obojętną Rzeckiemu. Ponadto bohater często w dyskusjach broni Stanisława, chociaż sam nie rozumie wielu jego poczynań. Ignacy jest typem samotnika. Najchętniej wolny czas spędza w swoim pokoiku. Boleśnie przeżywa brak zaufania ze strony nowego właściciela sklepu. Rzecki jest bowiem bardzo uczciwy, a jego praca dawała mu poczucie, że jest potrzebny. Bez niej czuje się, jak sam to określił, jak ryba wyciągnięta w wody. Z tego właśnie powodu, gdy sklep kupił Szlangbaum, subiekt przychodzi pracować za darmo. Jego wielka i prawdziwa namiętność wiąże się z postacią Napoleona. Rzecki czeka na nadejście potomka rodu Bonapartych. Interesuje się polityką. W jego ocenie to właśnie konspiracyjne działania polityczne są przyczyną dziwnego zachowania Stasia. Subiekt wierzy w mit Napoleona i dziedziców wielkiego wodza. Jest poczciwym, pracowitym marzycielem, który ma skłonności do rozważania kwestii związanych z egzystencją ludzką. Niewątpliwie Rzecki to, posługując się określeniem użytym przez doktora Szumana, „stary romantyk”.

... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki