Imiona Zakazane Anioły Demony, Książki, ebook, pdf

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
A'albiel
- anioł służebny archanioła Michała (zob. M. Gaster, Wisdom of the Chaldeans).
Aariel
("lew Boży") - imię anioła zapisane na ofickim (gnostyckim) amulecie obok imienia boga Jaldabaota (zob. Bonner, Studies in Magical
Amulets).
Aba
- wysoki dostojnik anielski, zajmujący się sprawami ludzkiej seksualności, którego można przywołać podczas magicznych obrzędów
kabalistycznych. Aba pełni także funkcję anioła służebnego króla Sarabotesa, który jest piątkowym władcą aniołów powietrza - Aba-lidot (zob. de
Abano
, Heptameron; Barrett, The Magus; Masters, Eros and Evil).
Ababaloj
- anioł przywoływany w zaklę-ciach Salomonowych. Imię Ababaloja wymienia księga czarów, Grimorium Verum.
Abachta
(Abagta) - w literaturze rabinackiej, jeden z siedmiu aniołów zamętu; sześciu pozostałych nosi imiona: Barbona (Harbona), Bigta, Karkas,
Bizta, Mehuman i Zeter. Abachta jest również jednym z wygniataczy tłoczni wina (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 4, s. 374).
Abaddon
(Abbadon, "niszczyciel") - hebrajskie imię greckiego Apollyona, anioła Czeluści (Ap 9, 11); także anioła, który związał Szatana na tysiąc
lat (Ap 20). W Księdze Hymnów, (których kopia znajduje się wśród rękopisów odkrytych w Qumran) mowa o "otchłani Abaddon" i "potokach
Beliala, które wdarły się do Abaddon” )por. Tyloch, Rękopisy z Qumran nad Morzem Martwym, s. 264, przyp. 32, s. 267 -przyp. tłum. W apokryfie z
I w., Księdze starożytności biblijnych Pseudo Filom, mowa o Abaddonie jako miejscu (szeolu, piekle), a nie duchu czy demonie. Podobnie Milton w
Paradise Regained (IV, 624) posługuje się pojęciem Abaddon jako określeniem miejsca, to jest otchłani. Zgodnie ze współczesną wiedzą, po raz
pierwszy pojęcie to upersonifikował autor Apokalipsy św. Jana, gdzie stało się ono imieniem anioła. W Dziejach Tomasza z III w. Abaddon jest
imieniem demona, lub samego Szatana, i tak też rozumie je Bunyan w Wędrówce pielgrzyma. Według Mathersa, autora The Greater Key of Solo-
mon, Abaddon to imię Boga, którego użył Mojżesz, prosząc Stwórcę o zesłanie plagi gradu na Egipt. Kabalista Józef ben Abraham Gikattila używa
słowa Abaddon jako określenia szóstej z siedmiu "warstw piekła", której zarządcą jest anioł Pasjel (por. Cohen, Talmud, s. 380). Klopstock w
Mesjadzie nazywa Abaddona "ciemnym aniołem śmierci". O "szponiastych skrzydłach" Abaddona pisał Francis Thompson w wierszu To the English
Martyrs (Apollyon). Abaddon jest również utożsamiany z aniołem śmierci i zniszczenia, demonem czeluści, z władcą demonów podziemnego świata
oraz Samaelem i Szatanem (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 9; Grillot, A Pictorial Anthology of Witchcraft, Magic and Alchemy, s.128).
W tym ostatnim dziele Abaddon występuje jako "Anioł znisz-czenia z Apokalipsy". W The Magus Barretta Abaddon przedstawiony jest na
kolorowej rycinie jako jeden z "demonów zła".
Abadon - określenie piekła Abaddon). Pisownia (z jednym "d") wzięta z Zoharu (Deuteronomium 286a).
Abagta
- Abachta
Abaj
- anioł należący do chóru panowań (zwierzchnictw), przywoływany w kabalistycznych zaklęciach magicznych.
Abalidot
- dostojnik niebiański, zajmujący się, podobnie jak Aba, sprawami ludzkiej seksualności. Abalidot jest aniołem służebnym Króla
Sarabotesa, piątkowego władcy aniołów powietrza (zob. Barrett, The Magus, t. 2; Masters, Eros and Evil).
Abalim
(arelim) - chór aniołów znany w angelologii chrześcijańskiej jako trony. W The Magus Barretta mowa o "tronach, które Hebrajczycy
nazywają abalim, aniołach wielkich i potężnych". Najwyższymi inteligencjami (tj. aniołami) tego chóru są Zafkiel i Jofiel.
Aban
- w religiach starożytnej Persji Aban jest (lub był) aniołem października. Był też władcą dziesiątego dnia każdego miesiąca (zob. Hyde,
Historia Religionis Veterum Persarum).
Abariel
- w traktatach poświęconych obrzędom magicznym, anioł, którego imieniem posługiwano się w zaklęciach przywołania. Imię Abariela
widnieje na drugim pentagramie Księżyca (zob. Mathers, Greater Key of Solomon).
Abaros
- Armaros
Abasdarhon
- najwyższy rangą anioł władający piątą godziną nocy (zob. Waite, The Lemegeton).
Abatur
Muzania (Abiatur) - w kosmologii mandajskiej uthra (anioł) Gwiazdy Polarnej. Pilnuje wagi, na której w momencie śmierci ważona jest
ludzka dusza - Aszriel Monker (mahometański czarny anioł) - obaj aniołowie wypełniali podobne funkcje (zob. Drower, The Mandaeans of Iraq and
Iran; por. Rudolph, Gnoza, s. 313).
Abbadon
- Abaddon
Abbadona
- upadły anioł, serafin, niegdyś wierny towarzysz Abdiela. W pieśni XXI Mesjady Klopstocka, Abbadona żałuje, że przyłączył się do
buntu, i zwany jest "aniołem pokutującym". Trzeba jednak zaznaczyć, że zgodnie z doktryną chrześcijańską, upadły anioł nie odczuwa skruchy -
starczy, że raz zgrzeszył, a staje się zatwardziały w złu, i jego umysł już na zawsze jest zwrócony ku ciemnej stronie bytu.
Abbaton
- imię Boga lub świętego anioła, używane w zaklęciach Salomonowych do przywoływania demonów (zob. Mathers, The Greater Key of
Solomon). Słowo to oznacza śmierć, i w tym sensie Abbaton jest utożsamiany z aniołem śmierci; pełni on także funkcję strażnika w piekle (zob.
koptyjskie fragmenty Ewangelii Bartłomieja w: M.R. James, The Apocryphal New Testament).
Abdal
("zastępca") - w tradycji muzułmańskiej imię siedemdziesięciu tajemniczych duchów, od których zależy los świata, a których tożsamość znana
jest jedynie Bogu. Kiedy jedna z tych boskich istot umiera (tak więc Abdale nie są nieśmiertelne), Bóg w tajemnicy wyznacza następnego, aby go
zastąpił. Spośród siedemdziesięciu Abdali czterdzieści mieszka w Syrii. (Podobną funkcję pełnią "sprawiedli-wi" w tradycji żydowskiej oraz
lamowie).
Abdia
("sługa") - imię anioła widniejące na zewnętrznym kręgu pentagramu Salomona. Wspomina o nim Waite w The Lemegeton (ryc. 156).
Wymienienie imienia anioła w księdze czarnej magii nie oznacza, że jest on zły. W "podręcznikach czarostwa" pojawia się wiele imion świętych
aniołów, którzy, przebywając w piekle, wypełniają polecenia Boga. Podobnie w niektórych sferach nieba przebywają źli aniołowie (np. grigori, zwani
też czuwającymi).
Abdiel
("sługa Boży") - najwcześniejsza wzmianka o Abdielu pochodzi z Księgi Razjela, żydowskiego dzieła kabalistycznego, powstałe-go w
średniowieczu i napisanego po hebrajsku; autorstwo Księgi przypisuje się Eleazarowi z Wormacji. W Raju utraconym (V, 973, 1085; VI, 469-472)
Abdiel jest "serafinem rozpłomienionym", który pierwszego dnia walki w niebie gromi Ariela, Arioka i Ramiela (zbuntowanych aniołów z zastępów
Szatana). Pod potężnym ciosem miecza Abdiela ugina się sam Szatan (VI, 235-243). Milton sławi serafina słowami: "Pośród niewiernych, on wierny
jedyny, / Nieporuszony wśród nieprzeliczonych, / Nieustraszony, nietrwożny, niezłomn (V, 1086-1088). West w swojej pracy Milton and the Angels
(s. 124) twierdzi, że Abdiel został wymyślony przez Miltona; w innym miejscu (s. 154) przyznaje jednak, że wzmiankę o Abdielu zawiera Księga
Zazjela. W Biblii (ICrn 5, 15) Abdiel nie jest imieniem anioła, ale człowieka, syna Gada, mieszkańca Gileadu. Wzmianka w Biblii stanowi
niewątpliwie pierwotne źródło tego imienia. Jako anioł, Abdiel występuje również w powieści Anatola France'a Bunt aniołów, gdzie na czas swojej
ziemskiej działalności przybiera imię Arkadiusz.
Abdizriel
(Abdizuel) - w kabale jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca (zob. Barrett, The Magus). Imiona wszystkich 28 aniołów
podano w Apendyksie.
Abedumabal
(Bedrimulael) - w księdze czarów Grimorium Verum, anioł przywoływany w zaklęciach magicznych.
Abel
("łąka") - jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga Jaldabaota; sądzi dusze trafiające do nieba. Jest także jednym z aniołów czwartego
nieba oraz władcą Dnia Pańskiego (niedzieli) przywoływanym ze wschodu. W Testamencie Abrahama (13, 1) Abel jest aniołem, „przed którym musi
się stawić na sąd każda dusza, kiedy tylko Henoch, niebiański skryba, przedłoży księgę, w której zapisane są ludzkie uczynki" (zob. Doresse, The
Secret Books of the Egyptian Gnostics; Barrett, The Magus, t. 2).
Abelech (Helech) - w okultyzmie, imię Boga lub anioła przywoływanego w zaklęciach przeciw demonom (zob. Mathers, The Greater Key of
Solomon).
Abezi
-Tibod ("ojciec czczej rady") - we wczesnej tradycji żydowskiej Abezi-Tibod jest utożsamiany z Samaelem, Mastemą, Uzą i innymi diabłami.
Jest potężnym duchem, który walczył z Mojżeszem w Egipcie, zatwardził serce faraona i wspomagał jego czarnoksiężników. Razem z Rahabem
utonął w Morzu Czerwonym (tj. Morzu Sitowia). Abezi-Tibod i Rahab są książętami Egiptu. W Testamencie Salomona ("Jewish Quaterly Review",
- 1 -
London 1889, XI) Abezi jest synem Beelzeboula (Belzebuba) i demonem Morza Czerwonego; jak sam twierdzi, jest "potomkiem archanioła".
Abhejel
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca.
Abiou
- anioł pokrewny - Ejaela. Abiressia - w tradycji gnostyckiej, jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga Jaldabaota ( Abel; zob. Doresse,
The Secret Books of the Egyptian Gnostics II).
Ablati
- w Salomonowych traktatach magicznych, anioł przywoływany w zaklęciach Uriela. Zarazem jest to "jedno z czterech słów, które Bóg
wypowiedział do swego sługi, Mojżesza" pozostałe trzy słowa to: Josta, Agla i Kaila (zob. Grimorium Verum; Shah, The Secret Lore of Magic,
Waite, The Book of Ceremonial Magicy.
Aboezra
- anioła o tym imieniu wzmiankuje Waite w The Book of Ceremonial Magic ("przenajświętszy Aboezra"). Zgodnie z zaleceniem
Grimorium Verum, Aboezrę przywołuje się w błogosławieństwie soli.
Abrael
- Abru-El
Abragate
- duch lub anioł przywoływany w modlitwie Salomonowej przez mistrza cere-monii (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Abrakadabra
("błogosławię zmarłym") - jedno z trzech świętych imion wypowiadanych w zaklęciu miecza. Jest to także jedno z najstar-szych słów
magicznych; uważa się, że pochodzi od hebrajskiego wyrażenia ha bracha dabara, co znaczy: wypowiadać błogosławieństwo. Imię to, zapisane na
kawałku pergaminu zawieszonego na szyi, służyło jako amulet przeciw chorobie. Przyzywając Abrakadabrę, inwokant jedenasto-krotnie wypowiadał
jego imię, za każdym razem opuszczając jedną literę, aż dobrnął do końco-wego "a" (- Abraksas).
Abraksas
(Abraksis, Abrasaks itd.) - w gnostyckiej teogonii, Najwyższy Nieznany; w mitologii perskiej, źródło 365 emanacji. Imię "Abraksas"
często grawerowano na ozdobach uży-wanych jako amulety (tzw. gemmy) lub jako "przybory" do odprawiania obrzędów magicznych. W kabale
Abraksas jest księciem eonów. Imię to jest wzmiankowane w takich dziełach, jak Miecz Mojżesza, Księga Razjela, oraz w wielu innych traktatach
magicznych i mistycznych. Według starszych źródeł Abraksas jest, lub był, demonem, jednym z bóstw starożytnego Egiptu. Od jego imienia, jak się
zdaje, pochodzi słowo "abrakadabra". Pierwotnie był to termin określający - w systemach gnostyckich - eony i cykle stworzenia, w głębszym sensie
oznaczał samego Boga. Gnostyk Bazyli-des, który, jak się uważa, "wymyślił" Abraksasa, nauczał, że jest on archontem władającym 365 niebiosami
oraz pośrednikiem między żywymi stworzeniami zamieszkującymi ziemię i Bogiem (zob. Forlong, Encyclopedia of Religions; zob. też obrazowe
przedstawienie Abraksasa z głową kogucią w: Budge, Amulets and Talis-mans, s. 208; Rudolph, Gnoza, s. 27).
Abramus
- Abrimas
Abrasjel
- anioł siódmej godziny dnia, służący pod Barginielem (zob. Waite, The Pauline Art, w: The Book of Ceremonial Magic, s. 67). Abrid - w
okultyzmie, anioł letniego zrównania dnia z nocą; jego imię wypisywano na amuletach mających chronić przed urokiem ("złym okiem"). Zob.
Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 139, gdzie Abrid jest wymieniony wśród sześciu innych - memunim, tj. aniołów służebnych.
Abriel
- jeden z aniołów należących (obecnie lub w przeszłości) do chóru panowań, przywoływanych w zaklęciach kabalistycznych (zob. Szósta i
siódma księga Mojżeszowa).
Abrimas
- anioł wzywany na zakończenie szabatu (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 139). Aca fca f 5
Abrinael
- Abrunael
Abru-El
("moc Boga") - arabski odpowiednik archanioła Gabriela (zob. Forlong, Encyclopedia of Religions).
Abrunael
- jeden z 28 aniołów władających 28 pałacami Księżyca. Imiona wszystkich 28 aniołów podano w Apendyksie.
Absinthium
- Piołun
Abtelmoluchos
- Temlakos
Abuhaza
- w okultyzmie, anioł służebny Arkana, poniedziałkowego władcy aniołów powietrza, oraz poddany Wiatru Zachodniego (zob. Barrett, The
Magus).
Abujonij
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej oraz innych pismach okultystycznych, anioł mieszkający w drugim niebie.
Abujori
(Abujoro) - w magii rytualnej, środowy anioł zamieszkujący (według różnych źródeł) drugie lub trzecie niebo, przywoływany z północy
(zob. de Abano, Heptameron; Barrett, The Magus, t. 2).
Abuliel
- w okultyzmie żydowskim, anioł przenoszący modlitwy. Wzmiankują o nim Jof-fe i Mark w Great Dictionary of Yiddish Language I.
Ponieważ jednak nie wspomina o nim Margouliath w Malache Elion (Aniołowie niebiańscy) ani żaden inny znany tekst literatury Hejchalot,
podobnie jak Trachtenberg w Jewish Magic and Superstition oraz Gershom Scholem w swych licznych pracach, należy uznać, że Abuliel nie stał
wysoko w hierarchii anielskiej. Najważniejszymi aniołami modlitwy są Aka-triel, Metatron, Rafael, Sandalfon, Michał i Sizouze (możliwe, że
Abuliel
jest aniołem służeb-nym jednego z wyżej wymienionych).
Abuzohar
-jeden z aniołów Księżyca, przywoływany podczas poniedziałkowych obrzędów magicznych (zob. Albertus Magnus, Les Admirables
Secrets d'Albert le Grand).
Acafcaf
(Aczaca) - w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący szóstej sali (pałacu) nieba.
Achaja(sz)
(Achaja, "trud") - w kabale, jeden z ośmiu serafinów; jest aniołem cierpliwości i odkrywcą tajemnic natury. Aniołem pokrewnym
Achajasza jest Chous. Reprodukcję pieczęci Achajasza zob. w: Ambelain, Le Kabbale Pratique, s. 260. W Nowym Testamencie Achaja jest nazwą
rzymskiej prowincji. Święty Paweł wizytował kościoły w tym regionie (zob. Dz 18, 12. 27).
Achamot - jeden z eonów, córka - Pistis Sofii. W gnostycyzmie ofickim, Achamot jest matką złego boga Jaldabaota (zob. King, The Gnostics and
Their Remains; Jonas, Religia gno-zy, s. 201, 204-205; Quispel, Gnoza, s. 101, 206). [W apokryficznej Apokalipsie Jakuba, Achamot jest
"uosobieniem Mądrości" (zob. Langkam-mer, Apokryfy Nowego Testamentu, s. 63) -przyp. tłum.]
Achartiel
i
Achatchriel
- imiona aniołów odnalezione na orientalnych amuletach (kameot) mających chronić przed złem (zob. Schrire, He-brew
Amulets).
Achazriel
- anioł pełniący funkcję odźwierne-go na dworze niebiańskim (zob. Midrasz Raba).
Acheliasz
- anioł, którego imię widnieje na pierwszym pentagramie planety Wenus (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Achides
- anioł, którego imię widnieje na trzecim pentagramie planety Wenus (zob. Shah, The Secret Lore of Magic; Mathers, The Greater Key of
Solomon).
Achrazjel
(Akrazjel, "herold Boga") - prawdopodobnie jedna z form imienia - Razjel lub - Galizur. Akrazjel jest aniołem zwiastowań, a także
stróżem ostatniej bramy piekieł. Był też aniołem, który wyjawił Adamowi boskie tajemnice. Kiedy Bóg postanowił, że Mojżesz powinien umrzeć, a
ten zaczął błagać o dłuższe życie, Stwórca posłał Achrazjela, aby oznajmił Prawodawcy, iż jego modlitwy nie zostaną wpuszczone do nieba (zob.
Ginzberg, The Legends of the jews, t. 3, s. 419). [W innej wersji tej samej legendy aniołem, którego Bóg posłał, aby powiadomił Mojżesza o
daremności jego próśb, był Metatron (zob. Ze skarbnicy midraszy, s. 106-108) - przyp. tłum.]
Achsa
- anioł dobrych uczynków wzywany w modlitwie przez mistrza ceremonii podczas Salomonowych obrzędów magicznych (zob. Mathers, The
Greater Key of Solomon).
Achtariel
- Akatriel
Achusaton
- w Szóstej i siódmej księdze Moj-żeszowej, jeden z piętnastu aniołów tronowych. Imiona wszystkich aniołów tronowych podano w
Apendyksie.
Acilut
- w kabalistycznej kosmogonii, świat emanacji, tj. najwyższy z czterech światów, miejsce przebywania Boga i najpotężniejszych aniołów
(zob. Halevi, Kabała, s. 8-12).
Acjel
- jeden z siedmiu aniołów planetarnych, przez Corneliusa Agrippę zwanych Elek-torami, służący pod rozkazami anioła Rafała (zob. Conybeare,
The Testament of Solomon).
Adabiel
- w The Hierarchy of the Blessed An-gels Heywooda, jeden z siedmiu archaniołów. Prawdopodobnie jest to jedna z wersji imienia - Abdiel.
Adabiel jest władcą planety Jowisz (według innych źródeł - Marsa). Czasem utożsamia się go z Zadkielem, a także królem Hadesu Nergalem.
- 2 -
Adad
- w mitologii asyryjsko-babilońskiej, władca piorunów, także "opiekun wróżbiarstwa" (zob. Huyghe, Larousse Encyclopedia of Mythology, s.
59). [Adad był także bogiem huraganów i opadów, przywoływanym w zaklęciach magicznych "przeciwko skutkom jakiegokolwiek zaklęcia" (zob.
Babilońskie zaklęcia magiczne, s. 94; Eliade, Historia wierzeń i idei religijnych, t. 1, s. 108, 111) - przyp. tłum.]
Adadija
- jedno z ponad stu imion anioła Metatrona.
Adam
("człowiek") - w apokryficznym Życiu Adama i Ewy (I, 10) Adam nazwany jest "świetlistym aniołem". Według Bereszit Raba, gdy Adam
został stworzony, sięgał "od ziemi aż po firmament". Według Pistoriusa Adam jest szóstą sefirą kabały, Tiferet ("piękność"). Zdaniem rabiego Meiera
proch, z którego Bóg stworzył Adama, został zebrany z czterech krańców (narożników) ziemi. Talmud naucza, że Adam był początkowo
hermafrodytą i stanowił do skonały obraz Boga (również pojmowanego jako hermafrodyta). Apokalipsa Mojżesza (grecka o.versja Życia Adama i
Ewy) opowiada, że Adam został uniesiony do nieba na ognistym rydwanie powożonym przez archanioła Michała. We-dług innej legendy Adam
został uwolniony z piekła przez Jezusa i zabrany do nieba wraz z innymi "świętymi w okowach". Jeszcze inna legenda, zapisana we Wniebowzięciu
Mojżesza iThe Ante-Nicene Fathers Library, t. 8.), głosi, że Adam został pogrzebany przez czterech aniołów: Uriela, Gabńela, Rafała (Rafaela) i
Michała. [Ślad tej legendy zachował się w Liście św. Judy Apostoła 9 - przyp. tłum.] W pracy Mathersa, The Kabbalah Unveiled, dziesięć świętych
seirot wyobraża, czy też tworzy archetypicznego człowieka, Adama Kadmona.
Adatiel
- duch powietrza przywoływany w zaklęciach magicznych. W traktacie Black Ra-uen (Czarny kruk) Adatiel występuje odziany w "falującą,
białoczarną szatę', natomiast w dziele zatytułowanym Magia (zob. Butler, Ri-tual Magicy został przedstawiony w "falującej, niebieskiej szacie".
Adeo
- według Szóstej i siódmej księgi Mojżeszowej, anioł należący do chóru panowań, przywoływany podczas obrzędów magicznych.
Adernahael
(Adnachiel) - anioł, któremu Bóg wyjawił magiczne zaklęcie, zapisane na etiopskim amulecie mającym chronić przed kolką i
dolegliwościami żołądkowymi (zob. Budge, Amulets and Talismans, s. 186).
Adhaijijon
- anioł pieczęci, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Adhar
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Adiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) strażnik siódmej sali (pałacu) nieba.
Adir
(Adiń, Adiron, Adi) - anioł przywoływany podczas obrzędów magicznych także jedno z imion Boga. Przyzywający Adira "pięciokrotnie
wypowiadał jego imię, za każdym razem opuszczając jedną literę, aż dobrnął do końcowego Ťr" (Adińrion).
Adirael
("wspaniałość Boga") - jeden z 49 duchów (niegdyś zajmujących wysokie miejsca w hierarchii anielskiej), obecnie służących Bel-zebubowi,
księciu piekła (zob. Mathers, The Book of the Sacred Magic of Abra-Melin the Mage, s. 108).
Adiram
- anioł wspominany w formułach błogosławieństwa i egzorcyzmów soli (zob. Grimorium Verum).
Adiriasz
- anioł przebywający w siódmym niebie (zob. Margouliath, Malache Elion).
Adiriel
- według Zoharu anioł zamieszkujący piąte niebo (Adiririon).
Adirir(i)on
(Adir, Adńrion) - anioł "mocy Bożej"; także imię Boga. Adińriona wzywano w zaklęciach zapisywanych na amuletach ma-jących
chronić przed urokiem ("złym okiem"). Uważa się go za strażnika jednej z sal lub pa-łaców pierwszego nieba. Margouliath (Malache Elion)
utożsamia Adiririona z Adirielem (zob. Scholem, Major Trends in Jewish Mysticism; Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition). W Sefer Raziel
(Księdze Razjela), Adrińon, czy też Adiririon, jest "Bogiem uzdrowicielem, który sprawuje pieczę nad domostwami ziemskimi i niebiańskimi'.
aditjowie - świetliste bóstwa wedyjskiego panteonu, w którego skład wchodzi siedmiu bogów i aniołów, z Waruną jako ich przywódcą. Pozostałe
sześć to: Mitra, Sawitar, Bhaga, Indra, Daksza, Surja (zob. Gaynor, Dictionary of My-sticism; Redfield, Gods. A Dictionary o f the Deities of All
Lands; Słownik mitologii hinduskiej).
Adjuchas
- duch (geniusz) skał; także jeden z geniuszy godziny jedenastej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron; Levi, Transcendental Magicy.
Admarel
("moim Panem jest Bóg") - w tradycjach o Henochu, jeden z władców jednej z czterech pór roku (zazwyczaj zimy) Narel. Admael - jeden
z siedmiu archaniołów władających ziemią. Admael zazwyczaj przebywa w drugim niebie (zob. "Angelology" w New Jewish Encyclopedia).
Adnachiel
(Adwachiel, Adernahael) - anioł listopada, władca znaku Strzelca. Adnachiel, na zmianę z Falekiem, przewodzi niebiańskiemu chórowi
śpiewających aniołów (zob. Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels; Barrett, The Magus, Budge, Amulets and Talismans, De Planet,
Dictionnaire Infernal; Camfield, A Theologieal Discourse of Angels).
Adnaj
("rozkosz") - anioł, którego imię widnieje na pentagramie planety Wenus (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon; Shah, The Secret Lore
of Magic).
Adoil
("ręka Boga") - przedwieczna istota lub świetlisty duch wywołany przez Boga z niewidzialnych głębin, który, na Jego rozkaz, rozpadł się na
kawałki. Stało się to (według słowiańskiej Księgi Henocha) w czasie, gdy Henoch zwiedzał dziesięć sfer nieba. Z "kawałków" Adoila wyłoniły się
wszystkie widzialne rzeczy tego świata. Imię to nie pojawia się w żadnym innym znanym tekście. R.H. Charles dopatruje się w tej legendzie
zmodyfikowanej wersji teorii "kosmicznego jaja", obecnej w mitologii starożytnego Egiptu.
Adojahel
- w kabale, jeden z piętnastu aniołów tronowych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa). Imiona wszystkich piętnastu aniołów podano
w Apendyksie.
Adonael
- w Testamencie Salomona, jeden z siedmiu archaniołów, a zarazem jedyny anioł, który jest w stanie pokonać demony choroby, Bobela
(Bototela) i Metatiaksa (zob. hebrajska Księga Henocha).
Adonaet
- anioł wzywany w zaklęciach przeciwko demonowi Ichtionowi, który wywołuje paraliż (zob. Shah, The Secret Lore of Magic).
Adonaj
("Bóg") - w mitologii fenickiej, jeden z siedmiu elohim, czyli aniołów obecności, a zarazem stwórców widzialnego świata. Adonaj jest także
aniołem przywoływanym w Salomonowych zaklęciach wosku i podczas egzorcyzmów ognia. W gnostycyzmie ofickim Adonaj jest jednym z siedmiu
aniołów stworzonych przez boga Jaldabaota "na jego obraz i podobieństwo" (zob. Their Remains; Jonas, Religia gnozy, s. 59, 149, 215). W Starym
Testamencie Adonaj jest jednym z imion Boga.
Adonajos
(Adonaju, Adoneus) - w gnostycyzmie ofickim, jeden z siedmiu archontów lub "komendantów”, którzy tworzą hebdomadę i władają
siedmioma niebiosami, także jeden z dwunastu aniołów zrodzonych z boga Jaldabaota (zob. Orygenes, Przeciw Celsusowi, s. 51, 308; Doresse, The
Secret Books of Egyptians Gnostics).
Adoniel
- według Waite'a (The Lemegeton), naczelny anioł dwunastej godziny nocy, służący pod rozkazami Sarindiela. Imię Adoniela widnieje na
czwartym pentagramie planety Jowisz, obok imienia anioła Bariela. Reprodukcję pentagramu zob. Mathers, The Greater Key of Solo-mon, il. IV.
Adossia
- najwyższy rangą anioł w kosmicz-nej mitologii Gurdjieffa (All and Everything, Belezbub's Tales to his Grandson).
Adot
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, cherubin lub serafin przywoływany w zaklęciach magicznych.
Adrael
("Bóg moją pomocą”) - anioł służący w pierwszym niebie (Adriel).
Adraj
- według Mathersa (The Greater Key of Solomon), anioł przywoływany w zaklęciach atramentu i kolorów.
Adramelech
(Adramelek, "król ognia”) - anioł chóru tronów, zwykle towarzyszący Asmadajowi. W demonografii, Adramelech jest ósmym z
dziesięciu arcydemonów; jest także wielkim kanclerzem piekła i kawalerem Orderu Muchy, ustanowionego, jak głosi legenda, przez Belzebuba.
Wezwany, Adramelech ukazuje się pod postacią muła lub pawia (zob. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 10, 58). W The History of Magic
Seligmanna demon ten jest przedstawiony jako koń. W Drugiej Księdze Królewskiej (17, 31) Ad-ramelek (Adramelech) jest bogiem Sefarwaitów z
Samarii, któremu składano ofiary z dzieci. Ad-ramelech bywał utożsamiany z babilońskim Anu i Molochem Ammonitów. W Raju utraconym Milton
nazywa Adramelecha "idolem Asyryjczyków" (imię to pochodzi z mitologii asyryjskiej), w tym samym poemacie Adramelech jest upadłym aniołem,
pokonanym w walce przez Uriela i Rafaela (VI, 460-463). W Mesjadzie Klopstocka adramelech jest "nieprzyjacielem Boga, bardziej podstępnym,
pysznym i złośliwym niźli sam Szatan, diabłem straszliwiej wyklętym i większym hipokrytą". Zob. ilustrację w: Schaff, A Dictionary of the Bible, s.
26, gdzie Adramelech jest przedstawiony pod postacią skrzydlatego, brodatego lwa. Na ilustracji w Słowniku wiedzy tajemnej De Plancy'ego (s. 10)
demon ten został ukazany jako muł z ogonem pawia.
Adrapen
- naczelny anioł godziny dziewiątej w nocy, służący pod rozkazami Nakoriela (zob. Waite, The Lemegeton).
- 3 -
Adriel
("Bóg moją pomocą") - jeden z 28 archaniołów władających 28 pałacami Księżyca. W Hierarchy of the Blessed Angels Heywooda Adriel jest
także jednym z aniołów śmierci, który "w dniu ostatecznym uśmierci wszystkich żyjących". W Ozar Midrashim (t. 2, s. 316, 317) Adriel jest jednym
z aniołów strzegących bram Południowego Wiatru (również Wschodniego Wiatru).
Adrigon
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Af
("gniew") - jeden z aniołów zniszczenia, książę gniewu Bożego, władca ludzkiej śmierci. Wraz z aniołem o imieniu Chema, Af niemal już połknął
Mojżesza, ale musiał go wy-pluć, kiedy Sefora (żona Prawodawcy) obrze-zała syna, czym ułagodziła gniew Boga wywołany zaniedbaniem
przepisanego prawem rytu-ału. Af mieszka w siódmym niebie i jest wysoki na "500 farsangów". Jego ciało jest "ze słupów czarnego i czerwonego
ognia" (zob. Zohar; Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 2, s. 308, 328; Midrasz Tehilim, Cohen, Talmud, s. 79).
Afafiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Afafniel
- anioł gniewu, książę o szesnastu twarzach (czterech z każdej strony głowy), które nieustannie zmieniają swój wyraz (zob. Księga Razjela).
Afarof
- anioł utożsamiany z Rafałem (Rafae-lem), noszący, jak wierzono, "jedyne prawdziwe imię Boga" (zob. Testament Salomona; Pistis Sofia;
M. Gaster, The Sword of Moses), Afriel.
Af Bri
- anioł sprzyjający ludowi Izraela; sprawuje władzę nad deszczem Matarel (zob. Margouliath, Malache Elion).
Aduachiel
- Adnachiel Adwachiel - Adnachiel
Adyn
(Adimus) - jeden z sześciu (lub siedmiu) aniołów, których kult został oficjalnie potępiony przez papieża Zachariasza podczas synodu
rzymskiego w 745 r. (ten sam los spotkał m.in. Uriela, Raguela i Symiela). Wzywanie tych aniołów w modlitwach lub choćby aprobowanie ich kultu
zostało obłożone ekskomuniką (zob. Guriewicz, Problemy średniowiecznej kultury ludowej, s. 110; Heywood, The Hierarchy of the Blessed Angels).
Aeszma
- źródłosłów imienia - Asmodeusz. W mitologii perskiej Aeszma był jednym z siedmiu archaniołów (noszących zbiorową nazwę - Amesza
Spenty). To imię, z kolei, pochodzi od Aeszma Daewa, "demon Aeszma". [Według innych źródeł Aeszma był jednym z siedmiu demonów, nie
archaniołów (zob. Rousseau, Bóg zła, s. 15, 20) - przyp. tłum.]
Afiriza
- Alfariza
Afkiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący piątej sali (pałacu) nieba. Afredon - w gnostycyzmie, potężna istota niebiańska,
zamieszkująca Pleromę wraz z Dwu-nastoma Sprawiedliwymi. Jest władcą niepodzielności.
Afriel
(Afarof) - anioł siły (potęgi), być może jedno z imion Rafała (Rafaela). W Testamencie Salomona Afarof to jedyny anioł zdolny udare-mnić
knowania Obizut, żeńskiego demona zabijającego dzieci (zob. Montgomery, Aramaic Incantation Texts from Nippur; Schwab, Vocabulaire de
I'Angelologie).
Afsi-Chof
- anioł władający żydowskim miesiącem aw (lipiec-sierpień) (zob. Schwab, Vocabulaire de 'Angelologie).
Aftemelouchos - według legendy opowiedzianej w Falasha Anthology, anioł kaźni, który w niebie ognistymi widłami kieruje biegiem rzeki płomieni
(zob. Apokalipsa Pawła).
Aftiel
- w literaturze rabinackiej anioł zmierzchu. Wspomina o nim Schwab w Vocabulaire de 'Angelologie.
Agad
- w La Kabbale Pratique Ambelaina, anioł należący do chóru potęg. Poetka Hilda Doolittle wspomina anioła o tym imieniu w wierszu
zatytułowanym Sagesse.
Agaf
- anioł zruszczenia przywoływany podczas uroczystości zakończenia szabatu (zob. Trachtenberg, jewish Magic and Superstition).
Caedmon, Wypędzenie Lucyfera z niebios (Walk Devils)
Agalinaturod
- w The Greater Key of Solomon Waite'a, "najświętszy anioł Boży" przywoływany w zaklęciach magicznych.
Agares
(Agreas, Aguares) - niegdyś anioł należący do chóru cnót, obecnie książę piekła, dowodzący 31 legionami złych duchów. Ukazuje się pod
postacią starca siedzącego okrakiem na krokodylu, z krogulcem na ręce. Uczy wszystkich języków i potrafi wywołać trzęsienie ziemi (zob. De
Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 10-11). Reprodukcję pieczęci Agaresa zob. w: Waite, The Book o f Black Magic and of Pacts, s. 166. Według
legendy Agares był jednym z 72 duchów, które król Salomon uwięził w mosiężnym naczyniu i wrzucił do jeziora (według innej wersji tej legendy
wygnał go do "dolnego Egiptu").
Agason
- anioł przywoływany w zaklęciach Salomonowych słowami: "Przenajświętsze Imię Agason" (zob. Grimorium Verum).
Agatodemon
- w gnostycyzmie, "siedmioraki wąż (seraf), Chrystus". Słowo to pochodzi od imienia egipskiego dobrego ducha, węża Agatodajmona,
przeciwstawianego złemu duchowi, Kakadajmonowi. Agatodemona określa się także jako anioła stróża i ducha opiekuńczego oraz utożsamia z
Hermesem, "dobroczyńcą, aniołem stojącym po stronie tyche (boskiego losu)". Zob. Harrison, Epilogomena to the Study of Greek Religion, s. 296;
De Plancy, Dictionnaire Infernal, Spence, An Encyclopaedia of Occultism, Bławatska, Doktryna tajemna.
Agbas
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.
Aggeusz
- jeden z proroków mniejszych Sta-rego Testamentu, zwany "wysłannikiem Pańskim" (aniołem).
Agiel
- imię anioła widniejące na pierwszym pentagramie planety Merkury. Według Paracelsusa Agiel jest główną inteligencją (tj. duchem, aniołem)
Saturna, pełniąc tę funkcję wspólnie z aniołem Zazelem (zob. Christian, The History and Practice of Magic, s. 318).
Agkagdiel
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Agla
- w kabale, anioł pieczęci, przywoływa-ny w zaklęciach sitowia; także duch przyzywany w poniedziałkowych zaklęciach błagalnych
skierowanych do Lucyfera. Podczas egzorcyzmów Agla jest przywoływany metodą ciągnięcia lo-sów, a jego imię wypędza demony. Imieniem Agla
posłużył się Józef, dziękując Bogu za uwol-nienie z rąk swoich braci. Słowo "agla" składa się z pierwszych liter hebrajskiego wyrażenia ata gadol
leolam Adonai, co znaczy: "O Panie, Ty wszystko możesz" (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon; Waite, The Book of Black Magic and of
Pacu; por. De Plancy, Słownik wiedzy tajemnej, s. 10; Praktyka tajemnej wiedzy magicznej, s. 24).
Agmatia
- anioł nieustalonego pochodzenia, wspomniany w pracy Scholema, Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition.
Agniel
- w Zoharze, czwarta z dziesięciu sefirot zła i nieczystości.
Agrat
bat Machlat - żeński anioł nierządu, jedna z trzech pomocnic Samaela. Pozostała dwójka to Lilit i Naama. W Talmudzie Pesachim 112b
czytamy: "Nikt nie powinien samotnie wychodzić w nocy, szczególnie w środę i sobotę, ponieważ Agrat córka Machlat przebywa na zewnątrz wraz z
osiemnastoma miriadami aniołów zruszczenia, z których każdy oddziel-nie ma zezwolenie na to, by czynić zło" (zob. Cohen, Talmud, s. 270)
Agreas
- Agares
Agromiel
- anioł strzegący szóstego nieba (zob. Ozar Midrashim, t. 1, s. 116).
Aha
- anioł należący do chóru panowań tak, że duch ognia przywoływany w zaklęciach kabalistycznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Ahabiel
- anioł przywoływany w zaklęciach miłosnych (zob. Montgomery, Aramaic Incantation Texts from Nippur).
Ahaha
- anioł pieczęci, przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Ahaij
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, duch planety Merkury, wzywany w czasie obrzędów magicznych.
Ahamniel
- jeden z najwyższych książątariołów naznaczonych przez Boga nad mieczem (zob. M. Gaster, The Sword of Moses).
Ahaniel
- jeden z 70 aniołów, których imiona wypisywano na amuletach porodowych (zob. Margouliath, Malache Elion, Księga Razjela, Budge,
Amulets and Talismans).
Ahariel
- anioł władający drugim dniem tygodnia, służący pod rozkazami Gabriela (zob. Margouliath, Malache Elion).
Ahasjor
- anioł władający żydowskim mie-siącem tebet (grudzień-styczeń) (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie).
Ahawiel
- anioł, którego imię widnieje na żydowskich amuletach (kamea) mających chronić przed demonami (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Ahiasz
(Hija) - syn upadłego anioła Szemhazaja (zob. Ginzberg, The Legends of the Jews, t. 3, s. 340). Należy wyjaśnić, że święci aniołowie (tj.
czyste duchy) nie mogą mieć potomstwa, natomiast aniołowie upadli oraz demony posiadają tę zdolność.
Ahiel
("brat Boga") - jeden z 70 aniołów, których imiona wypisywano na amuletach porodowych, pomocnik anioła Kafsjela, władcy siódmego dnia
tygodnia (zob. Księga Razjela).
- 4 -
Ahjma'il
- w tradycji muzułmańskiej, anioł stróż przywoływany podczas egzorcyzmów (zob. Hughes, "Angels" w: A Dictionary of Islam).
Ahadiel
- anielski stróż prawa (zob. Margouliath, Malache Elion), - Akriel.
Ahadis
- anioł władający żydowskim miesiącem marcheszwan (październik-listopad) (zob. Schwab, Vocabulaire de l'Angelologie).
Ahzariel
- imię anioła widniejące na żydowskim amulecie (kamea) mającym chronić przed demonami (zob. Schrire, Hebrew Amu-lets).
Aistesis
(Telesis, "wolna wola") - w gnostycyzmie, emanacja boskiej woli.
Ajawel
- jeden z 72 aniołów władających znakami zodiaku. Imiona wszystkich 72 aniołów podano w Apendyksie.
Ajel
- anioł powietrza, władca Dnia Pańskie-go (niedzieli) oraz jednego z dwunastu znaków zodiaku (Barana). Jest mieszkańcem czwartego nieba i
przywołuje się go z północy. Jest też jedną z "ognistych troistości" (zob. de Abano, Heptameron, Waite, The Legemeton).
Ajib
- anioł Wenus, którego imię widnieje na czwartym pentagramie tej planety (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Ajil
- anioł znaku Strzelca. W magii obrzędowej anioł ten nosi imię Sizajasel (zob. Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition, s. 251).
Ajin Sof
(Ein Suf, Ajin Suf - "nieskończony") - w kabale, imię najwyższego, niewidzialnego, niepojętego stwórcy wszechświata, substancja Boga
uosobiona w parcufim (por. za-ratustriański Zurwan akeran; zob. pisma Mojżesza Kordowero i Gershoma Scholema, por. też Halevi, Kabala, s. 5-8.
Ajloajos
(Ajaloajos) - w gnostycyzmie, władca drugiej bramy "wiodącej do eonu archontów" (zob. wezwanie do Ajloajosa w Chygenes, Przeciw
Celsusowi, s. 307-308; Legge, Forerunners and Rivals of Christianity, t. 2, s. 73).
Ajszer
- w Szóstej i siódmej księdze Mojżeszowej, anioł służebny, przywoływany w zaklęciach magicznych.
Akademia niebiańska
(Akademia na Wysokościach) - sędziowie anielscy, którzy sądzą przybyłe do nieba dusze ludzkie. Jeśli człowiek okaże się
cnotliwy, zostaje "ukoronowany wieloma świetlistymi koronami", jeśli nie - zostaje "wyrzucony na zewnątrz i czeka pod filarem [niebios], aż
zostanie zabrany do miejsca kaźni" (zob. Zohar Balak 185b; por. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend żydowskich, s. 16).
Akae
("przysięga") - według M. Gastera (Logos Ebraikos and the Book of Enoch) słowo "kae" oznacza "niewypowiedziane imię Boga, którego
poznanie wyposaża człowieka w zdolności równe nieomal zdolnościom najwyższych rangą aniołów. - Kazbiel, "wódz przysiąg" w etiopskiej Księdze
Henocha (69,14) anioł Kasbiel "składa przysięgę Akae na ręce Michała". To właśnie dzięki tajnej mocy tej przysięgi "stworzony został ocean, a
ziemia ustanowiona nad wodami".
Akatriel
(Achtariel, Aktriel, Keteriel, Jehadriel) - jeden z książąt sądu Bożego, postawionych ponad wszystkimi innymi aniołami. Jest utożsamiany z
"aniołem Pańskim" (w Starym Testamencie określenie to pojawia się bardzo często i oznacza Boga). Elisza ben Awuja, jeden z czterech mędrców,
którym dane było oglądać niebo za życia, opowiadał "Kiedy wzniosłem się do Raju, u jego bram ujrzałem Akatriela, Pana Zastępów, otoczonego
przez 120 miriad usługujących Mu aniołów. W kabale, Akatriel to imię istoty niebiańskiej zasiadającej na Tronie Chwały. W apokaliptycznym
traktacie pochodzącym z VIII w. n.e., imię Akatriel używane jest zamiennie z imieniem - Metatron (zob. Talmud Berachot a Cordovero, Pardes
Rimmonim; Scholem, Jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmudic Tradition). Aker - według greckiej Apokalipsy Ezdrasza, jeden z
dziewięciu aniołów, które będą sądzić ludzkość "w dniu końca świata" (zob. Ante-Ni-cene Fathers Library VIII, s. 573). Imiona wszystkich
dziewięciu podano w Apendyksie.
Aklahaj
- duch (geniusz) hazardu; także jeden z duchów godziny czwartej (zob. Apoloniusz z Tiany, Nuctemeron).
Akrab
- w mitologii arabskiej, anioł przywoływany w zaklęciach magicznych (zob. Shah, Occultism. Its Theory and Practice).
Akrabiel
- anioł władający jednym ze znaków zodiaku (zob. Agrippa, Three Books of Occult Philosophy III).
Akram(m)achamarej
- w koptyjskiej Pistis Sofia, pierwszy z duchów triady "wysokich rangą bóstw gnostyków; władca sklepienia niebieniego". Jak
dowodzi "tablica klątw", której reprodukcja znajduje się w Studies in Magical Amulets Bonnera, anioła tego przywoływano podczas obrzędów
magicznych. Scholem (jewish Gnosticism, Merkabah Mysticism, and Talmu dic Tradition, s. 95) uważa, że przedstawienia Akramachamareja jako
boga Słońca "pozwalają widzieć w nim anioła służebnego Ariela".
Akriel
- anioł nieurodzaju. Akriel jest przywoływany w zaklęciach przeciw głupocie także w trakcie recytowania wersetów z Księgi Powtórzonego
Prawa (zob. Margouliath, Malache El ion; Trachtenberg, Jewish Magic and Superstition).
Alalijasz
- jedno z wielu imion anioła Metatrona.
Alamakanael
- jeden z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Alad
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa), anioł strzegący siódmej sali (pałacu) nieba.
Alazajon
- "przenajświętszy anioł Boży" przywoływany podczas obrzędów magicznych, zwłaszcza w zaklęciu sitowia (zob. Mathers, The Greater
Key of Solomon; Waite, The Book of Ceremonia) Magicy.
Albim
- anioł strzegący bram Północnego Wiatru (zob. Ozar Midrashim, t. 2, s. 316).
Aksineton
- istota anielska, wymawiając jej imię, Bóg stworzył świat (zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Akteriel
(Akatriel) - według luriańskiej, ale nie żydowskiej, legendy (zob. Bamberger, Fallen Angels), wysoki rangą anioł, któremu Sandalfon
nakazał wyjawić, w jaki sposób można pokonać księcia zła, Samaela, oraz jego zastępy. Zadanie to jednak okazało się przerastać siły Akteriela,
pomimo że korzystał on z rad towarzyszącego mu bliźniaczego brata Sandalfona, Metatrona. Słowem, pokonanie zła, czy też księcia zła, nie leżało w
możliwościach nawet najpotężniejszych aniołów.
Akuachaj
(lub Akua) - święte imię, jedno z nomina Barbara, używanych w zaklęciach Salomonowych, zmuszających demony do posłuszeństwa
(zob. Mathers, The Greater Key of Solomon).
Akzariel
- imię anioła zapisane na żydowskim amulecie (kamea) mającym chronić przed demonami (zob. Schrire, Hebrew Amulets).
Alaciel
- Nektariusz
Alad
- tytuł nadawany Nergalowi, władcy umarłych (zob. Jobes, Dictionary of Mythology, Folklore and Symbols).
Aladiasz
- jeden z 72 aniołów noszących boskie imię Szemhameforasz (zob. Barrett, The Magus, t. 2).
Albrot
- jedno z trzech świętych imion (Boga lub aniołów) przywoływanych w zaklęciu miecza (zob. Grimorium Verum).
Alcin
- jeden z licznych aniołów strzegących bram Zachodniego Wiatru (zob. Ozar Midraszim, t. 2, s. 316).
Alfariza
(Afiriza) - inteligencja drugiej wysokości (zob. Waite, The Almadel of Solomon).
Alfata
(Etalfata) - anioł władający Północą (zob. Gospel of Bartholomew, w James, The Apocryphal New Testament). Innymi aniołami Północy są
Gabriel oraz Chairoum. [W polskim tłumaczeniu Ewangelii Bartłomieja anioł Północy nosi imię Elbista, natomiast anioł Północnego Wschodu
Etalfata (zob. Apokryfy Nowego Testamentu, t. 1, cz. 2, s. 506-507) - przyp. tłum.]
Alfun
- geniusz (anioł) gołębi. Według Apo-loniusza z Tiany (Nuctemeron) Alfun jest także jednym z władców godziny ósmej (zob. Levi,
Transcendental Magicy.
Alimiel
- jedna z pięciu inteligencji (tj. aniołów) "pierwszej wysokości". Pozostałe cztery to: Gabriel, Barakiel, Lebes i Helison (zob. Shah, The
Secret Lore of Magic; Waite, The Almadel of Solomon). W Ozar Midrashim Alimiel jest jednym z siedmiu aniołów strzegących kurtyny, czy też
zasłony siódmego nieba. Alimiel bywa też utoż-samiany z Dumahelem.
Alimon
- w zaklęciach Mojżeszowych, po-tężny książę aniołów, który, wezwany, chroni przed ranami postrzałowymi i ciętymi. Jego po-mocnikami
są aniołowie Reiwtip i Tafti (zob. Szósta i siódma księga Mojżeszowa).
Almiras
- w magii, "pan i władca niewidzialności". Kontakt z Almirasem ułatwia magiczny pierścień Gygesa (zob. Grand Grimorium).
Al Moakkibat Moakkibat
Almon
- w literaturze Hejchalot (Maase Merkawa) anioł strzegący czwartej sali (pałacu) nieba.
Alpiel
- w mistyce żydowskiej, anioł lub demon władający drzewami owocowymi (zob. Spence, An Encyclopaedia of Occultism; Gaynor, Dictionary
of Mysticism).
Altarib
- anioł sprawujący władzę nad zimą, przyzywany podczas obrzędów magicznych (zob. de Abano, Heptameron).
- 5 -
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Wątki